Van Syrische vluchteling naar Limburgse duizendpoot

30 juni 2022

Wessam Al Halabi (37) groeide op in de stad Aleppo in Syrië, maar moest in 2014 zijn land noodgedwongen ontvluchten vanwege de burgeroorlog. Na een stormachtige reis werd hij in Geleen herenigd met zijn zus. Na de inburgeringscursus, diverse opleidingen en traineeships en veel vrijwilligerswerk, vond hij een vaste baan bij de gemeente Sittard-Geleen. In zijn vrije tijd staat Wessam graag op het toneel, hij zingt en maakt podcasts. Met een Nederlands paspoort op zak heeft hij zijn hart verloren aan Limburg.

Geen water, geen eten, geen elektriciteit

Wessam was 26 toen het in zijn stad kwam tot een confrontatie tussen het leger en rebellengroepen. Er ontstond een jarenlange burgeroorlog waarbij zijn huis werd gebombardeerd. Hij bleef vervolgens nog drie jaar in Aleppo. Zijn master Frans, die hij naast het werk als apotheker deed, kon hij helaas niet afmaken. Tijdens de oorlog sliep en werkte hij in zijn apotheek. Vanwege de vele slachtoffers gaf hij zich op als vrijwilliger in het ziekenhuis als verpleger. Toen op een dag ook de apotheek gebombardeerd werd, zat er niks anders op dan vluchten. “Ik heb letterlijk alles moeten achterlaten, ook mijn paspoort. Aleppo was dood, geen water, geen eten, geen elektriciteit.”

De vlucht

Hij vertrok naar zijn moeder in Turkije waar hij een jaar werkte onder erbarmelijke omstandigheden. “Ik besloot mijn zus achterna te gaan en te vluchten naar Nederland. Eenmaal aangekomen bij een smokkelboot in Turkije maakte ik de moeilijkste beslissing van mijn leven: aan boord stappen of niet? Een rubberen boot voor dertig personen waar 65 mensen aan boord stapten, inclusief kinderen en baby’s. Ik had vijftig procent overlevingskans om het Griekse vasteland te bereiken.” Na een stormachtige tocht bereikten alle inzittenden Griekenland veilig. Ieder vervolgde zijn pad. Wessam zette zijn reis naar Nederland voornamelijk te voet verder. Een Flixbus bracht hem alleen het laatste stukje, van München naar Eindhoven.

Dromen in het Nederlands

“In Eindhoven ging ik direct naar de politie om me te melden als vluchteling. Daar kreeg ik een informatiemap met een NS-ticket om naar Ter Apel te reizen. Na drie dagen kon ik naar een opvanglocatie in Nijmegen. Daar leefde ik vijf maanden, zonder privacy. Ik sliep met acht personen van verschillende culturen op een kamer. Toch hield ik altijd vertrouwen in een goede afloop. Je bent immers ontzettend dankbaar dat je niet meer in oorlog leeft.” Wessam kreeg een verblijfsvergunning en deed er alles aan om de Nederlandse taal snel onder de knie te krijgen. “Toen ik begon te dromen in de Nederlandse taal wist ik dat mijn hersenen de omslag hadden gemaakt. Ik denk nu altijd in het Nederlands, niet meer in het Arabisch.”

Een goede buur

Wessam wilde niks liever dan dichtbij zijn zus wonen maar werd geplaatst in een andere provincie. De buurman van zijn zus uit Geleen schoot te hulp om Wessam naar Geleen te krijgen en regelde een advocaat. Na twintig dagen logeren bij zijn zus kreeg hij een eigen woning toegewezen in Geleen. “Een verblijfsvergunning is altijd vijf jaar geldig. Binnen die tijd leer je de Nederlandse taal en krijg je de kans om de inburgeringscursus af te ronden. Je mag dan nog niet werken. Ik kan niet stilzitten dus ben ik vrijwilligerswerk gaan doen bij vluchtelingenwerk en als voetbaltrainer bij de jeugd in Limbricht. Dat combineerde ik dan met het volgen van verschillende opleidingen en traineeships.”

Zo werkt Wessam

“In 2019 mocht ik eindelijk betaald werken.” Vanwege zijn geprezen inzet als vrijwilliger, kreeg Wessem een baan voor 32 uur aangeboden als tolk, screener en trainer binnen de gemeente Sittard-Geleen. Deze baan is inmiddels bekroond met een vaste aanstelling. In zijn werk geeft hij onder andere de training ‘Zo werkt het’, een cursus voor statushouders die hun weg nog moeten vinden op de Nederlandse arbeidsmarkt. “We oefenen sollicitatiegesprekken, schrijven brieven en verzorgen rondleidingen bij bedrijven.”

Bruggenbouwer

Door het delen van dit verhaal wil Wessam laten zien dat ook vluchtelingen volledig kunnen integreren in de Limburgse samenleving. “In december 2021 werd ik officieel Nederlander en daarmee ook Limburger. In mijn vrije tijd sta ik samen met Toneelgroep Maastricht op de planken met een storytelling voorstelling. Dit doe ik ook in Breda. Ik vind het leuk om podcasts te maken en daarnaast zing ik graag.“ En hij volgt momenteel de deeltijd Hbo-opleiding Social Work. “Maatschappelijk werk ligt mij goed. In de toekomst zou ik graag willen doorgroeien naar een functie waarin ik als bruggenbouwer kan fungeren tussen vluchtelingen en collega’s.”